Ağlayış Şiiri - Alper Şirvan

Bardağı taşıran son damla ağlatır beni,
Gözlerimden dökülür en derin acılarım.
Yüreğimin en ıssız yerlerinde duyarım,
Dağlarda yankı bulan o elemli sireni...

İçimde biriken zehri boşaltmanın huzuru,
Temmuz sıcaklarında billurdan bir serinlik....
Hiçbir mutluluğun erişmediği derinlik
Ve her türlü acının durak noktasıdır bu...

Biriktirir yüreğim her ağlayış sonrası
Bardağı doldurmaya devam eder usulca...
Hayat, ömür ufkundan uzaklara dalınca
Gürültüsüz bir zamandır yaşayanın duâsı...

Ağlamak, ruhuna dokunması insanın,
Hatırlaması âlemde ona verilen yükü...
Kimseye taşıyamayacağı yük verilmez çünkü
İsyan, habercisidir sonsuzdaki ziyânın...