Ağlayış Şiiri - Ünal Peltek

Nerelerdesin konuş artık yüregimle
Sevdamı özlemişim ellerini gözlerini
Nefesini özlemişim bitanem.
Sen gideli garip kaldım bu diyarlarda
Burda ağlamaktan gözlerim görmez oldu
Gözlerim gözlerini aradı amansızca
Ne çareki yanlızım ve yanlız öleceğim
Bu pis ve sisli dünyada
Eskisi gibi gözlerin yeşilmi bitanem
Çimen gözlü yarim neler yaptın bana bir bilsen
Ağlayan gözlerim titreyen ellerimi
Bu gece seninle uzandım yatağıma
Kolundaydım tüm umutlarımla oda soğuk ve yorgunum
Düşünmek istemiyorum artık senin gülen gözlerini
Düşündükçe yılanlar sarmalıyor damarlarımı
Ağıtlarmı yakmadımki geceyarıları köpeklere inat
Onlara inat geceyarılarını kan rengi saydım
Duvarları tırmaladım yarım kalan umutlarımla
Ve! sıkıldım sana olan uzaklıklardan gülüm
İçimden bir martı kanadında sana gelmek geçiyor
Rüzgarlara karışıp dağlarda buluşmak seninle
Ve! O daglarda ayrılın son dansını yapmak istiyorum
Mezar taşında ağlamak bana göre değil gülüm
Seni her özlediğimde ölümü düşünmek
Pencereme her düşen ayışığına pervasızca küfür etmek
Yo! çek gölgelerini ğülüm çekki umutlarımla bakayım gelecege
Çekki bende bileyim yaşadıgımı
Yada bırak hergün biraz daha ÖLEYİM,