Evvelden tanışık olmadığım acılar, şimdi en yakın sırdaşım…
Dertlenmiyorum acı çekiyorum diye,
Acı çekiyorum diye… Acı çekmiyorum artık.
Safha safha yayılan bir kanser hücresi gibi,
Tüm ruhumu kaplayınca yalnızlık;
Can yakmıyor artık, düşüp kalktığım yokuşlar.
Kahroluşlar, kahretmiyor eskisi kadar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta