Ağlayıcı Şiiri - Mevlüt Yanar

Sen ağlayıcı anasın,seni ağlasın diye çalıştık son yüzyıl
Evlatlarını verdik karşı kutuplara kutuplardan daha soğuk
Kanlarımızı dondurdu yukarılardan namlulardan esen rüzgar
Ve daha donduracak
Yok musun neredesin ey akıl izan bu kültür nasıl katil üretir
Gençliğin baharına kadar koynumuzda ki sevgi
Neden dağlara terk edilir
Suçumuz yoktur bizim sütten çıkmış ak kaşığız
Biz kendimize aşığız sadece
Bizi bize düşürmek için yaşar cümle alem
Bütün ideolojiler,bütün felsefeciler bunu düşünür
Biz şimşirden yontulmuş ak kaşığız
Bazen ana babamızın bazen evladımızın gözlerini
Bu kaşığın sapıyla çıkarırız.
Ta deniz aşırı ülkelerden gelip de ey namussuz
Senin işin ne benim soframda...

Ey şeyh Edeb Ali neredesin
Neden sadece Osman Bey'i öğütledin
Ey Mevlana Ey Yunus neredesiniz
Neden insan dediniz de biz demediniz
Neden davet ettiniz sofranız a yetmiş iki milleti
Neden herkese gel dediniz

Namlulardan esiyor rüzgarlar
Kah poyraz kah sam yeli
Kah dondurur gençleri kah yakar
Bilmem ne demeli

Uzaklara küfrederim örtmek için fikrimi
Ben olmadıysan derim...
Mevlana ve Yunusu törenlerle anarım
Uygulamak mı
Ne diyorsun kardeşim çağ çoktan değişti onlar tarihi hakikatler
Gerçekler çoktan değişti

Ey sağduyu neredeysen çık ortaya es doğudan batıya
Batıdan doğuya es
Hortum ol bazen hortum ol
Ölümden beslenen hortumları kes..