Ağlayasım Var Şiiri - Erdem Yılmaz Balaban

Gülmeyecek gibi gelen güneşi gözlerim
Ey gecemde güneş, yine sabâhlayasım var
Güzelliğinden gayrıdır gülemez gözlerim
Senin ile dolmuşum, sensiz ağlayasım var

Ey ma’şûk, aşkın ile nice yılları aşkın
Zamândır; aklım divanedir, gözlerim şaşkın
İki gökyüzümü de kapladı hüzn-ü aşkın
Bu aşkı sana yağmurlarla yollayasım var

Sensiz kalmak, senden kalan yegâne te’minim
Buna dayanmaksa, bozamadığım yeminim
Şunu söylemeye de hakkım vardır eminim,
Artık hasretini benden uğurlayasım var

Senin de hâlâ dinmemişse kanayan sızın
Bil ki, cânânsız cânı çıkmıştır bu cânsızın
Kavuşma heyecânıyla cân bulup ânsızın
Ayrılığın perdesini aralayasım var

Uyunca sînemde figân edip duran salka
Çıkarım yollara, aldırış etmeden halka
Kavuşmanın ağırlığı ile düşe kalka
Yoluna girerek seni karşılayasım var

Aşkın çıkmaz sokağında bulunca cân cânı
Artık ben sana kulum, sen gönlümün sultanı
Edeble eğilerek gözlerimdeki kânı
Ayaklarının toprağına bulayasım var

Karşılık verince ses veremeyen çağrıma
Derman bulmuş olursun şu dermansız ağrıma
Yılların özlemiyle seni basıp bağrıma
Vuslatını doyasıya kucaklayasım var

Sendeki beni görünce o iki gözünde,
Kendime gelirim; hayât veren her sözünde
Seneler süren hasretin ardından özünde
Sana, bana kavuşarak râhatlayasım var

Bir zamânlar nûrlar saçan ismin söylendimi
İnan rûhum çekilir, kaybederdim kendimi
Şimdiyse sende hayât bulmak için bendimi
Saçlarının her büklümüne dolayasım var

Seni görmeden aşkın görününce bu tene
Ey tek varım, varlığımda kalmadı bir ene
Varlığında var olabilmek için sînene
Kırık kalbimi ebediyyen yaslayasım var