Ağlayan Zamane Şiiri - Mustafa Kadir Çelik

Ağlayan Zamane

Bir kadın durmadan bekliyordu
Sokaklarda yükselen feryatlar,kendi çocuklarını katleden inkılâbın darağaçlarında duruyordu
Alınları çatlıyordu çocukların babasızlıktan
Dönüyordu dünya, ayaklar başa dönüyordu.

Yükseliyordu sıkı sıkıya bağlanmış yağlı ilmiklerde istiklal
Herkes terkinde bir tabut gezdiriyordu
Yine de susmuyordu Gülnaz bacı ve yine de susmuyordu ihanet
Tahta beşiklerde yedi çocuk ve yedi torun büyüten analar elleri böğründe dolaşıyordu
Bas bas bağırıyordu postacılar
Dönüyordu devran, dünya tersine dönüyordu
Bir kadın durmadan ölüyordu.

Konaklarda tango ve vays öğrenirken zadeler
Minarelerden tanrının ne kadar da ulu olduğu söyleniyordu
Kanıyordu kıyımdan koca koca şehirler
İnsanlar durmadan kıyam ediyordu

(şehrengiz dergisi nin 7. sayısından)