Ağlayan Yüreklerin Halayı Şiiri - Şair Üney

Perişan ve kimsesizdik
Sıra boyu dizilmiş bir
Alay dolusu ağlayan yürektik

Gözyaşlarımız dolu olup
Düşerken ayak uçlarımıza
Ayaklarımız ecelin pençesinde
Yenik ama mağrur bir isyankardı

Güneşe ahdettik yüzümüzü
Bir umuda verdik sırtımızı
Sıcak bir sofra ve yünden temiz
Bir yatağa serdik düşümüzü

Biz ağlayan kardan adamlar
Gözyaşlarımızla besledik direncimizi
Ufaktan bir halkaya dönüp ortaya
Sıcaklığını döktük yüreklerimizin

Derken buzlar eridi
Eller kenetlendi
Orta yerde duran ateş ve
Etrafında halaya durmuş
Ufaktan halkalar türedi

Yaşamak olsun adımız
Özgürlük koksun türkümüz
İnadına tutsaklığın
Umuda dönsün halayımız
Heyhatt!