Ağlayan Topraklar Şiiri - Ali Cengiz Turan

Kurumuş çehresi toprağın;
toprak ekilecek.
Toprak çaresiz gönülsüz;
tohumu içine aldı.
Hoyratça ekildi toprak;
tohumu yeşertecek.
Ekilmiş tohumu düşündü;
ağladı toprak,
Tohumu yeşersin diye;
yetmedi gözyaşları.
Bulutlara baktı;
hoyratça kullanılmış
varlığını,
yağmurlara bıraktı.
Fırtına,yağmurları
bolluğa taşıyordu.
Bekledi toprak;
yağmurun gelmesini.
Kızgın güneş alay edercesine;
yaktıkça yakıyordu.
Ağladı toprak.Artık gözyaşları kurumuştu;
akmıyordu.
Son çırpınışıydı toprağın;
titredi bulutlara baktı.
Sonsuzluğun içinde tohumuyla birlikte;
varlığını sonsuzluğa bıraktı...