Ağlayan Tek Ben Değilim! Şiiri - Emel Ce ...

Yapayalnızlığımla gün devirirken..
Uzaklarda..
Hep o şarkı var dudaklarımda..
'Sen Gelmez Oldun'..
Biliyorum gelmeyeceğini;
Hissediyorum..
Yine de sensizliği kabullenemiyorum..

Dağıtmak istercesine hücrelerimden seni
İzliyorum doğanın güzelliğini
Ayrılıkları düşünmek istemiyorum
Özlemini büyüttüğüm saatlerde Foça'yı sensiz seyrediyorum..

Gün olağanüstü ağarıyor Foça'da
Güneş nazlı nazlı bulutların arasında
Deniz, deli maviliğinden vazgeçmiş..
Çarşaf gibi adaların ortasında..
Evet; senin yokluğunun dışında
Foça harika mı harika..

Seni yaşıyorum, sensiz Foça'da
Bir gün İNCİR ADASI'na taşıyorum..
Bir gün SİREN KAYALIKLARI'na..
Martılar şahit oluyor haykırışlarıma..
İsyanlarıma..

Batan güneş gurubun güzeliğini sererken önüme..
TAŞ EV'leri gibi taşlaşmış yüreğim sensizliğimle
Dilimden düşmüyor hiç, o çok sevdiğim adın
Sende kaldı umut dolu yarınlarım.

Sıcacık gülüşlerde, güzelliklerde hep aradığımdın
Foça sokaklarında serseri mayın gibi dolaşırken
Sevgine yenilmiştim
Sorgulamalarımla kendimi tüketirken

Yarım kalmış bir düştü sendeliğim
Şimdi yarımdı bedenim..
BEN ikiye bölünmüştü..
Yaşanmış yaşanmamışlıklar, benim şansıma düşmüştü.

LİMANDA el sallayamamıştım sana
Ağlayamamıştım arkandan
Kocaman yokluğundu Foça'da yaşanan..
Bilmem kaçıncı aynı gündönümleriydi bu..
Anlatamadığım..
Kabullenemesem de, yaşadığım..

Bu cennet köşede bile uzakları özledim
Tükettim çareleri.. sessizce tükenirken
Gelmedin, ses vermedin,
Yokolan umutlarımca bekledim.
Acıyı oturttun yüreğimde
Birlikte söylediğimizdi 'Seni tende, seni bende'..

Öylesine canlıydı ki sokaklar, caddeler
İnsanlar beni farketmediler..
Ölüyordu oysa ruhum yavaşça
Sen haykırdığım her adımımda
Özlemlerimi gönderdim diyarlarına..
Sesimi duyuramadım, ulaşamadım..
Çaresizliğimin açmazlarındayım tek başıma
Paylaşamadım.

Rüzgâr hissettirdi iliklerime dek sonbaharı..
Hüzünlendim..
Sarhoş olmak istedim. ayyaşcasına sızmak istedim..
Bağırıp çağırıp, sensizliğe isyan etmek istedim..
Unutmak istedim,
Bendeki senden kaçmak istedim..
İncindiğimce incitmek istedim..
Bunu bile beceremedim..

Akşam hüznünle çöktü birden gönlüme
Günler ayaza döndü..
Sürgününü yaşarken Foça'da
Baktığım her yerde varsın ya;
Sen yaşıyorum..
Sen görüyorum..
Sen soluyorum..
BEN boğuluyorum..

Hep bizi yazmak istiyorum, bıkmadan, usanmadan..
Sevdanı ekmiştim yüreğime..
Elvedayı biçtim, görüyorum, biliyorum..
Ve Foça'da.. Mahsen'de
Kadehleri birbiri arkasına devirip..
Bildiğim tüm ayrılık şarkılarını söyleyip..
Sensizliğe içiyorum..

Arka arkaya kadehler dudaklarla buluştuğunda..
Gözyaşlarım yüreğime akıyor..
Çare olmaya çalışıyor duygu selime..
Yalnızlığımı paylaştığım unutulmaz Foça..
Çünkü..
Hiç alışkın değil.. böyle ayrılıklara..
Bağrında yaşattığı tarihi güzellikleri söylüyor bana bir bir..
Şahit olduğu aşkları anlatıyor.. coşuyor.. taşıyor..
Anlıyor.. isyan ediyor..
Ama yine, ben gibi çözümsüz kalışları yaşıyor..

Gördüm bunu, hissettim..
Ağlayan tek ben değilim..
Yarım kalan sevdama..
Yaşanmamış aşkıma..
Böylesine sen oluşuma..
Ve; Nokta koymak istediğim herşey adına..
Foça da benimle ağlıyor..