Ağlayan Ruh Şiiri - Gülhan Fistaçyo

Bir sevdaya başlamıştı bu yürek
Baş koymuştu her zorluğa
Ama geçmiş yakasını bırakmıyordu
Ağlıyordu,lanet ediyordu her dakika
O geçmişten neden daha erken kopamadığına
Yada daha erken kararlı olamadığına
Ağlamanın sadece acizlik olduğunu
Neden daha önce anlamadı bu beyin
Bu yürek neden isyan etmedi
Ne zaman gün yüzüne çıksa bu beden
Hep biri tarafından karanlığa geri yollanıyordu
Belki de kendi mahkumdu
Suç işliyordu
Kendini bile kandırabiliyordu
İtiraf edemiyordu şeytana avukatlık ettiğini
Kimse gösteremiyordu ona gerçekleri
Anlatamıyordu deli gibi yardım istediğini
Sesini duyuramıyordu kimseye
Hapis olmuştu kendi bedeninde ruhu
Ağlıyordu için için
Bu yüreği hayata döndürebilmek için
Huzursuzdu
İçindeki şeytan izin vermiyordu
Destek alacağı kimse yoktu
En sonunda bir gün
Hayatını değiştirecek biriyle tanıştı
Ama daha fark etmemişti
Bir sevda masalı başlamıştı aralarında
Bitmeyecek, herkesin imrendiği bir sevda masalı
Kara kulenin en tepesinde hapis olmuş o prenses
Sonunda onu kurtaracak prensini bulmuştu
Bir anda huzur doldu içi
En kötüsü şeytan da onun doğru kişi olduğunun farkına varmıştı
Rahat vermiyordu
Sürekli şeytanlığını kullanıyordu
Kurtulmak için umudu olan ruhun
Bütün umudunu kaybettiriyordu yaptırdıklarıyla
Şeytan ne zaman uykuya dalsa
Hüngür hüngür ağlıyordu
Artık şeytanı bu bedenden bu ruhtan atmak istiyordu
Ama buna gücü yetmiyordu
Şeytan neredeyse bütün benliğini ele geçirmişti
Ağlayan ruh son umudunu da kaybetmek üzereydi
Gözlerini hayata kapatıp elveda diyecekti
Sonra aklına ruh eşi geldi
Yeni tanıştığı ışığı iliklerine kadar hissettiği kişi
Kapatmak üzere olduğu gözlerini açmıştı
İçinde bir umut yeşertmeye başladı
Nerden bilirdi bir gün bu umudun onu şeytandan kurtaracağını….
Yılmadı, belki çok yıprandı ama
Hırslıydı gerçek iyi kızı ortaya çıkaracaktı
Çok yara almıştı
Ne kadar güçlü olabileceği konusunda endişeleri vardı
Sonra ruh eşinden yardım aldı
Gizliden içten gelen bir yardım…
Yavaş yavaş şeytan hakimiyetini kaybediyordu
Çok ayrılıp barıştılar
İyi kız doğuyordu ağlayan ruhun bedeninde
Şeytan bunu istemiyordu
Ama ağlayan ruh yeterli gücü alsa
Çok sürmeyecekti şeytanın varlığı
Hiçbir şey düşündüğü, hayal ettiği gibi gitmedi
Ruh eşi ona inanmıyordu
Yardım ediyordu ama artık o da yorulmuştu
Değişeceğine inanmıyordu
Değişen bazı şeylerin de olduğun farkındaydı
Ama inanmıyordu
O şeytanın gideceğine ihtimal vermiyordu
Gitse bile geri gelecek diye düşünüyordu
Korkuyordu ruh eşi
Daha fazla acı çekmekten
Uğraştığı her çabanın boşa çıkmasından
Onun da şeytanın esiri olacağından korkuyordu
Ağlayan ruh hayallerinde bir aşk yaşamamıştı ama
Biliyordu,emindi YAŞAYACAKTI
Ağlamak yerine gülecekti
Her duygularıyla baş başa kaldığında
Masal dünyasında sınırlı olan efsanesini
Tüm dünya bilecekti
Biliyordu…
Sabretmek ve beklemek çok zor geliyordu
Her şey yoluna giriyor şeytan gidiyor dediği anda
Yine bir terslik oldu
Şeytan içinden tamamen çıkmıştı ama
Çıkarken de hayatını etkileyecek bir oyun oynamıştı
Ve bu bardağı taşıran son damla olmuştu
Ruh eşi nefret ediyordu artık
Asla inanmayacağını söylüyordu iyi kız bulacağına
Ağlayan ruh,eşini kaybettiğini anlamıştı
Mahvolmuştu…
Şimdi kendini iyi kız olduğuna nasıl inandıracağını bilmiyordu
Çaresiz kalmıştı
Bu sefer ağlamak için her dakikası ona aitti
Kötülük gitmişti
Ama sevdiği de gitmişti
Neler çekti
Yüreği ölümün eşiğine geldi
Dayanamayıp şeytandan öcünü almaya karar verdi
Ruh eşi için cehennemin en dibine gitti
Diri diri yandı kavruldu
Yılmadı yıkılmadı
Biliyordu artık iyi kız olmuştu
En sonunda cehennemin en dibinde buldu şeytanı
Ona sonuna kadar hizmet edeceğini
Ama tek bir dileğini yerine getirmesini istedi
Şeytan hiç düşünmeden kabul etti
Çünkü onu istiyordu
Herkesi haklı çıkarıp, o iyi kızı tamamen öldürüp
O bedene tamamen sahip olacaktı
Ağlayan ruh elini uzattı
Onunla gelmesini ve ona anlatacaklarını dinlemesini istedi
Hiç sesini çıkarmadan,hiç yerinden kıpırdamadan
Ve ruh eşinin yakınında bir yere gittiler
İşte bu dedi ağlayan ruh
Bu benim seni içimden atmak için mücadele ettiğim güç
Bu benim ekmeğim,suyum,havam
Benim yaşama sebebim ağlayan ve biliyorum ki ağlatacak olan kaderim
Benim tek ışığım,tek güneşim
Kuş uçmaz kervan geçmez çölümdeki tek serabım
Masal dünyamdaki efsane kahramanım
O benim huzurla yaslanabildiğim tek ağacım
Yüreğimi ve kalbimi sana mühürleyebilen tek insan
Kapkalın karlar arasından tüm cesaretiyle çıkan kardelenim
Senin varlığını bile bile bana yardım edenim
O benim bedenim, gözlerim,yüreğim
O benim her şeyim…
İşte…
Benim nedenlerim…
Zavallı olmak için
Zordan pes etmek kadar bir masumiyet yoktur…
Ama ben pes etmiyorum!
Çünkü onu ÖLESİYE SEVİYORUM
Senin bana ölesiye acı vereceğini bilsem bile
Ama her şeyimi alamayacaksın
Bedenimi sana açacağım ama
Kalbimi ona saklayacağım…
Şimdi seninim al götür beni
Nerede kullanırsan kullan ben hazırım
Yeter ki onu yüreğimde koruyabileyim…
Şeytana döndüm tekrar
Bana çok değişik bakıyordu
Bugüne kadar böyle olmadım
Şeytanlık yaptım hep
Ama artık seni azad ediyorum
Ve ben de cennete yol almak için gidiyorum…