Ağlayan Resim Şiiri - Sedat Erdoğdu

AĞLAYAN RESİM

Yıllar sonra bir resim geçti elime
Merhem oldu kanayan yaralarıma
İçimdeki ırmaklar boşaldı sanki
Baktım karlar değmemiş siyah saçıma…

Resim çok dokunaklı coşkulu değil
Dayamışım sırtımı karlı dağlara
Yüzüm sanki mahkeme duvarı gibi
Tutunmuşum kanadı kırık rüzgâra…

Özgürlüğü kısıtlı mutsuz bir ülke
Sırılsıklam bir damla yanaklarımda
Hadi sil gözyaşını hüzünlü bakma
Gözümde sis bulutu bu fotoğrafta

Dünyanın tüm dertleri omzumda sanki
Nasıl da güvenmişim kahpe hayata
Boyamışlar sarıya evlerimizi
Kol geziyor anılar sokaklarımda…

Bahçemizde açılmış zehirli zakkum
Kapımıza pas tutmuş kilit takmışlar
Bu ağlayan resimde ben kaybolmuşum
Turuncu bir kandille aydınlatmışlar…

Sedat Erdoğdu