Ağlayan Kiremitler Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Kiremitleri ağlıyor evlerin,
Sağanakça yağmurlar
Sevgi gibi,
Gökten.

Toprak kokulu tenler gibi ortalık,
Islak kirli çamaşırlar,
Ekşimsi sanki kokular da,
Gıdıklarca nedense,
Yayılır gömlekten.

Burcu kokulu içekler solgun,
Yiğir otu kokusu,
Kuşlar yuvasına kaçmış,
Yağan doluda korkmuş
Ölmekten.

Bu havalar hep
Gamlandırır beni nedense,
Ağlar tuğlalar odamın duvarında,
Hani kendimle baş başa
Kalmaktan.

Çiseler kalbimdeki yaralara çiğ damlaları,
Yangınları sönmüş,
Soğumuş küller,
Usandım şu güz sabahında,
Yalnızlığımda
Olmaktan.

17.Eylül.2008 16.20