Ağlayan Khafe Şiiri - Burhan Gümüş

Köye yağmur yağıyordu son defa, ey! Sevdiğim
Bakakaldım arkandan, gittiğin gün;
Akşam dağlardan ininceye kadar
Islandım
Ben zayıftım, ben çocuktum
O gün bu gün yüzüm kekremsi.

Bırak haykırayım son defa, ey! Sevdiğim
Bu şiirde gizlediğim ismin, yankılansın;
Yıldızlara kadar
Sensiz solan
Soluyan ve ağlayan
Kalbimin çırpıntısı.

İşte pınar başında bir başınayım son defa, ey! Sevdiğim
Sabah çiğleri gibi kon gözlerime, razıyım;
Sonsuza kadar
İfşa etmek üzere olduğum adını
Ant olsun söylemeyeceğim
Şavkın suya vursun yeter ki.

Gel bana veda et son defa, ey! Sevdiğim
Işığı sönmeden gözlerimin, kal yanımda;
Bir iz düşümü kadar
Dinsin hasretim
Hasretim ve hüznüm
Senden mütevellit.

Gün sona ermeden gel, hadi gel, ey! Sevdiğim
Son kez, hadi son kez, çal şarkımı;
Rủ zu mahşere kadar
Şan olsun dillerde nağmeler
Çal
Çal
Çal.

Ah! Nafile isteyişlerim
İçimdeki siyah ışık büyüyor
Çok geç, çok geç artık
Zaman duruyor
Ben gidiyorum

Burhan GÜMÜŞ