Ağlayan Kavalın Gölgesinde

Geceler büyüdü usul usul ama biz anlamadık sevgilim
Yüzyıllık çiniler toz oldu döküldü ama biz anlamadık

Sandık ki çiniler dökülse de
Sandık ki geceler büyüse de
Sandık ki biz büyüsek de
Yaşam hep aynı yerinde...

Düşler uzadı usul usul ama biz anlamadık sevgilim
Yalnızlık tohumları kül oldu savruldu ama biz anlamadık

Sandık ki düşler uzasa da
Sandık ki yalnızlık savrulsa da
Sandık ki biz vurulsak da
Yaşam hep aynı yerinde...

Gölgeler küçüldü usul usul ama biz anlamadık sevgilim
Asırlık kökler dal oldu kırıldı ama biz anlamadık

Sandık ki gölgeler küçülse de
Sandık ki kökler çürüse de
Sandık ki biz yürüsek de
Yaşam hep aynı yerinde...

Gökyüzü daraldı usul usul ama biz anlamadık sevgilim
Uzak kuşlar iz oldu dağıldı ama biz anlamadık

Sandık ki gökyüzü daralsa da
Sandık ki kuşlar dağılsa da
Sandık ki biz anlasak da
Yaşam hep aynı yerinde...

Yaşam ki yeryüzüne akran çam ağacından bir sandık
Yeryüzü hep içinde aynı salınışında duracak sandık

Şimdi artık yanıbaşımızdan bir bir törenlerle eksilenler
Yeryüzüne akran gerçekleri aynaların sırrında getirdiler

Bir çoban kavalında sustu içimdeki tüm alaca kuşlar
Usulca kendi derinine çekildi ufkumun esrarındaki sular

Artık konuşan iki kişilik büyük ve kutsal bir kalabalıktır
Yaralı suya yazılan sadece emzirdiğimiz kör ayrılıktır

Sen oracıkta kal ve bana bitmeyen umudu söyle
Suya yazma sözlerini bana yaz içimdeki ölü denize

Kal oracıkta ve bana kendi dilindeki şarkını söyle
Çınarın uzayan gölgesindeki ağlayan kavalı dinle

Söyle ki; yalnızlık boynumda taşlarca ağırlaşmasın
Söyle ki; ruhum acıtan bir yalnızlığa bunca kanmasın

Sen oracıkta kal ve bana sadece dirilen umudu söyle....
Gitme sakın ve içimdeki kuşların hala susmayan şarkısını dinle...