Hüzüne boğulan kalbime düşer
Beyaz mendiliyle ağlayan karlar
Üşüşür düşerler bak üçer beşer
Gece kandiliyle ağlayan karlar...
Hüsnünü nazardan saklamıyor ki
Boş yere karayı aklamıyor ki
Vuslatı baharla beklemiyor ki
Kendi hal diliyle ağlayan karlar....
O da mevsiminin gereği elbet
Onun da bir yanı ayrılık gurbet
Sabırsız olana diyor ki sabret
Güneşe haliyle ağlayan karlar...
Kayıt Tarihi : 21.2.2015 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!