AĞLAYAN İSTANBUL
Hüsran oldu, içimde sana olan gözyaşlarım,
Neden ağlıyorsun neden ey görkemli İstanbul.
Anlat bana derdini sana derman olayım
Huzuru, mutluluğu inan sende bulayım.
Gözyaşların yaralıyor yürekleri ta derinden
Sana zulüm edenler anlamaz ki halinden
Sana layık olamadık ondanmı ağlıyorsun
Yüreklerde yeşeren gülleri dağlıyorsun
Atamıza söz vermiştir sözümüz vardı bizim
Canına kan vermeye özümüz vardı bizim
Her tarafın İstanbul alev alev yanıyor
Sana yanlış yapanlar ciğerinden kanıyor.
Buldum seni yürekte buldum seni İstanbul
Sana yapılan duayı Allah etmezmi kabul.
Ağlama ne olursun Ağlama ey İstanbul
Rabbim senin bu kulun günahkar, aciz kul.
Sokakların Caddelerin sanki olmuş tarumar
Allah’ım ne olursun etme bize ahuzar
Fatihin evladısın yetim bıraktı gitti seni
İstanbul hiçbir zaman unutmadın Fatihini
Kararan bulutların güneşisin sen dünyamın
Ağlama İstanbul dayanırmı bu can
Hakkın helal et haksızlık yaptık sana
Fatihler bu canını feda etti vatana
Son nefeste İstanbul Son nefeste inen nur
Senin güzel isminle vatanın duyduğu nur.
Canımın cananısın Rabbim Seni korusun
Ağlama İstanbulum ağlama ne olursun.
SUAT AKSAKAL
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 11:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Suat Aksakal](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/21/aglayan-istanbul-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!