Hıçkırarak ağlıyordu
Sokaklarda İstanbul
Barut ve kan kokarken
İnsanların üzeri.
Yok artık o güzellik
Boğazın sularında
Çok uzakta kalmıştı
Köhne bir tavernada
Umut şarkısı dolu
Aşıkların sesleri
Her geçen gün bir yeni
Mutsuzluğa gebeydi
Kin dolu akşamların
Tutsak düşünceleri.
Bir vapur çığlığıyla
Fenerbahçe koyunda
Ürkek şaşkın yükselirken
Martıların sesleri
Bir yarış vardı bencil
Tutkuların yarışı
Bir yanda yıkık evler
Bir yanda gökdelenler.
Gün batımı uzakta
Kayıtsız çığlıklarla
Deliyordu geceyi
Şimdi kurşun sesleri
İnsanlardı öldüren
İnsanlardı ölenler
Yine onlardı çeken
Bitmeyen çileleri...
Kayıt Tarihi : 27.4.2005 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
SU GİBİ Şiir Grubumuz 25.07.2005 tarihinde kuruldu...
katkılarınız ve desteklerinizle bugünlere kadar geldi...
tartışmalar oldu, acılar paylaşıldı ve mutluluklar çoğaldı...
ve edebi adımlarımız güçlendi...
31.01.2008 tarihinde kapanacak olan grubumuzu önemsediğiniz,
çalışmalarımıza eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim...
edebiyat adına, şiir adına daim başarılar dilerim...
Merâl Özcan
TÜM YORUMLAR (3)