Karanlık bir odadayım...
Issız, soğuk ve yapayalnız.
Şamdanıma taktığım mum bitmek üzere.
İçimde olan sen gibi eriyip bitiyor...
İnce ince çıtırdıyor bu sevda.
Kalbimi acıtan sevgin gibi sönüp gidiyor...
Ayrılık akşamlarında güvercinlerin yok oluşu içimi burkuyor.
Penceremde bir yağmur damlası,
Yer çekimine direniyor.....
Gözyaşlarım bu denli güçlü değil..
Yanaklarımda süzülüp yenilerine yol açıyor...
Sensizlik koydum gözyaşlarımın adını.
Sensizlikte kayıp gidiyor..
Umutlarla beslenen yarınlar siliniyor...
O karanlık odada hayaline sarılmak ölüm geliyor.
Gözlerine dalmak yerine, elimde sararmış bir fotoğraf
Ciğerimi deliyor...
Dalıp gidiyorum sensizliğin büyüsünde karanlığa.
Ölümün sessiz haykırışlarında yalnızlığıma.
Ve bir kez daha isyan ediyorum!
Ağlayan hatıralarıma...!
Kayıt Tarihi : 14.8.2008 20:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
14/07/2007 Cumartesi

TÜM YORUMLAR (4)