Ne gecedir ne gündüz loş bir sızıntı
ayrılık bir virgül bazen bir nokta
tenha yolların yalnızlığında
gözler bulut bulut gönüller sevda yüklü
bir dokunulsa boşalacak
bu yüreklerdeki vurgun
bir mendil sallanır rüzgârda durgun
demir alır gemiler anı limanlarından
ufuklar kapanır ruhlar kararır
duygular üşür yaprak sararır
gaddar bir virüs duygusuzluğu
köreltir dokunma duygularını
paslandı insanlık bu son âfette
hevesler havada asılı kaldı
gezegen gezmiyor dinlenmededir
kapattı yüzünü kızgın güneşe
bir tünel içinden geçiyor şimdi
galaksi içinde damgalı cüzzam
yoruldu canlılar yoruldu artık
cansızlar toprağı doldurdu yazık
feraset ilimde aklın ucunda
umudun aşısı yürek burcunda
insanın savaşı kendi içinde
gözleri kızarır akşam olmadan
dönmezsin yüzünü gülen güneşe...
Ahmet TIĞLI 6.04.2021
Kayıt Tarihi : 20.6.2023 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!