beklerdi..
karlar erisin diye...
dağların eteklerinde...
baharı...aşkı...
illaki barışı müjdelerdi
anadolunun
en güzel çiçeğiydi..
ona ağlayan gelin derlerdi...
çiçekleri,
yere baktığı için
ters lale idi bir adı...
çiçekleri,
özünü toprağa dökerdi...
bu yüzden ona
ağlayan lale de derlerdi...
aşık Veysel,
türkülerinde anlatırdı...
bir yandan da
Ferhet ile Şirine bağlanırdı...
daha da eskilerde
Meryem Ana'nın
hz.İsa çarmığa gerildiğinde
döktüğü gözyaşlarına...
böylece,
adı çıkmıştı ağlayan lale'ye...
artık...
laleler de
gelinler de
ağlamamalıydı...
fikret turhan-yalova
27.01.2013
Kayıt Tarihi : 27.1.2013 13:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!