Ağlayan damlalar Şiiri - Tuğrul Şenol

ağlayan damlalar asılı duran zemin
hepsini toplayıp sana veririm
gömleğim kan Yusufdan
kuyusunda ömrümün kıymetlisi ne varsa
bir tek acılarım benim

kirpiğinden gidilen yollara düşem
bölük pörçük uyku sahipleri
yaralanmasını sevilmekten çok bilen
kirpiğinden senin ince sırat köprülerden düşen
bir soluk olduğunu onun da son soluk olduğunu bilen
ömrüm senin

sevmezsen sarıp hırkasına yolla gerisin geriye
gözlerinse bir tereddüt akşam üstü
sığla güvercinlere konuşan
uydum beni de alıp götüren bir kuşun aklına
sevdimse şeytan taşlar gibi
arafatta göz yaşlarımla

ellerinse mina da bir ılık tenli çöl çiçeği
yandım da ne yandım
ne tüttümse sebebi bilinemedi