Ağlayan Çocuk
Gece karanlığı çöker
çocuğun adı yalnızlık.
üşümüş ve yorgun...
büyüyor gözleri karanlıkta
ve ağlıyor durmadan sana.
Beklediği sıcacık bir yürek,
yemyeşil gözler
ne süt, ne de yemek...
gelirsen susar belki,
yemeden yemeğini.
Ölse de açlıktan,
aksa da gözlerinden kan.
yılmadan, usanmadan
bekler geri gelmeni.
elbet, ağlamaz o zaman...
Kayıt Tarihi : 20.3.2007 08:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!