Ağlayan Çocuk Şiiri - Erbil Kutlu

Bugünlerde bir reklam var,
Çocukluğumda çok sevdiğim bir resim var onda.
Hani bilirsiniz; Ağlayan Çocuk.

Onda ne hayaller kurardım;
Hatta onu, kardeşim diye hayal ederdim.
Onda gerçekleşmemiş sözler görürdüm.
Onda kendimi ağlarken görürdüm.
Onu bulunduğu yerin sahibinin oğlu sanırdım.
Ondan bazende korkardım, işin açıkçası.
Ama yinede severdim onu.

İzini kaybetmiştim uzun zaman önce,
Birkaç gün önce görünceye dek reklamını,
Harbi diyorum, döndüm yeniden çocukluğuma,
Babamı hatırladım,
Barış Manço’yu hatırladım,
Sokak arkadaşlarımı hatırladım,
O dünyadan bihaber olduğum günleri hatırladım.

O resim birçok kişiye olduğu gibi bana da kişilik vermişti taa o zamanlar,
Şimdi o saklanan samanın sefasını sürüyorum,
Ama her daim yalnızım,
Ben istiyorum olsun diye bir aşkım.

Aşk, o resimdir benim için.
Ergenleşmek, o resimdir ebnim için.
Okumak, o resimdir benim için.
Tek çocuk olmak, o resimdir benim için.
Yaşamak, o resimdir benim için.

Yine bir zevkte buluşalım aşklarım...

:1999: