Ağlama çocuk Şiiri - Yasemin Güven

Birgün yolda giderken bir çocuk gördüm ağlıyordu...
Annesinin elinden tutmuş yanımdan geçtiler...
Sonra kulak misafiri oldum annesinden bişey istiyordu...
Annesi boynunu büküp şu an alamayiz dedi...

Omasum çocuk dahada ağlamaya başladı...
Annesi üzülüyordu çocuğuna bir şeker bile alamadığına...
İçim cız etti sonra yanlarına gittim çocuğu sevdim...
Yanlış anlamazsan ben alayım dedim çok sevindi ikiside...

Tuttum elinden bakkala girdik ne istersen al dedim...
Yüzüme baktı gülümsedi ve sımsıkı boynuma sarıldı...
İşte o an dünyanın en mutlu insanıydım gülüyordu artık...
İstediklerini aldı ve çıktık bakkaldan ellerimi tuttu...

Annesi mahçup oldu ve saol dedi o gülsün önemli değil dedim...
Ben hayatım boyunca hep ağladım dedim sahte güldüm...
Bu masumun gözünde yaş içinde kırıklıklar olmasın dedim...
Anneye sordum sonra senin istediğin varmı diye...

Hayır dedi evladım ağlamasın hep gülsün istiyorum dedi...
Sonra anneye numaramı verdim başın dara düşerse ara diye...
Çocuk kucağıma geldi boynuma sarıldı yanaklarımı öptü...
İyiki varsın dedi hiç kimse iyi ki varsın dememişti bana...

Bir an ağlamaklı oldum gözlerim doldu taştı sanki...
Küçük çocuk bana iyiki varsın dedi hiç kimseden duymamıştım bu sözü...
Sen hep gül çocuk ağlama sakın ömründe gözyaşı dökturen hiçbir şey olmasın...

YASEMİN GÜVEN