Ağlayan Çınar Şiiri - Ömer Duru

Sessizliğidir gecenin çığlık
...
Yokluk gibi hiçlik gibi sessiz
Bir onlar dayanır, onlar dinler
Dinler, kaybolmayan sesleri
Ortaktır kedere, fısıltıyla inler

Çınarıma vurur rüzgarın çığlığı
...
Çınarlar tanık tarihe o anda
Ecelin davet ettiği zamanda
Kimi mağrur kimi mağdur
Salalarla dualarla ayakta

Dim dik durur çınar, diklenir
...
Her çınar göğü tutar gibi
Dallarında fırtına boran tipi
Kimi yaya gider, teneşirle kimi
İnsan da geçer ya, hani tarih gibi

Kökü toprağa gönlü Allahadır
...
Çınarlar ezan dinler ayakta
Ayakta gözler, gölgesindeki ademi
Güneşe gölge, gölgeye perdedir
İnsana biraz huzur bir nefestir

Boyun bükmez ulu çınar
...
Otlanır dibinde gölgelenir davar
Çınar gibi olan insanlar da var
Baba gibi, ana gibi, yar gibi
Ölüme ayakta giden ulu çınar

İçi boşalır insanlaşır çınar
...
Kaybolan ömre ağlar çınar
Sessiz ve omuzlarda gidenlere
Giderken dönmeyenlere
Selam verir çınar, sessiz ve ıssız