Karanlık odamda
Beyaz bir bulut dolanıyor,
Birşeyler anlatmak istercesine
Geziniyor üzerimde durmaksızın,
Düşündürüyor beni boğmaksızın;
Sonra bulut üstümden kayıp
Etrafımda döne döne
Vücuduma geliyor
Ve silüetini oluşturuyor senin
Senin güzel kopyeni.
Üstelik konuşuyor billur sesiyle;
Kendinden senden bahsediyor
Benden bahsedecek birşey yok oysa..
.
Radyomu düşünüyorum
Dans ediyooruz müziksiz ezgilerle,
Yağmurların cam şıkırtısı
Ve rüzgarın büyülü ıslığı
Yetiyor ikimize..
.
Seni düşünüyorum sonra
Buluttan öte
Sana benzemesine rağmen,
Seni istiyorum
Kopyen haricinde;
Ağlıyor bulut..
.
Penceredki şıkırtılara karışıyor
Hıçkırıklarının sesi;
Üzülüyorum,
Korkuyorum,
Sıkıca sarmak istiyorum bulutu
Kucaklıyorum öpercesine.
Dağılıyor bulut
Giriyor içime.
Anlıyorum ki
Uzaklardan son vedanmış bu
Benim ise son yolculuğum,
Elveda sevgilim
Elveda ağlayan bulut...
Kayıt Tarihi : 5.8.2003 18:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!