ağlayan bir atı hiç kimse anlamaz çünkü
bir dikiş makinesi ve çiçekli kumaşlar
porselen yemek takımları kenarı güllü
mavi pencereleri evinin, beyaz tülleri.
annenin kurumuş portakal kabukları gibi
kokusu hala üstünde, içleri bomboş şimdi.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta