Gariban bir adam var yüzündeki sakalla,
Ruhsal durumu bozuk, perişan tavırlarla…
Üst baş oldukça sefil bakılsa dışlatılır,
Hor görüldüklerinden itilir ve kakılır…
Yolu camiye düşer vakitsiz namaz kılar,
İmamın kızı da var birden irkilir korkar…
Kızın abisi gelir adam el değmedim, der,
Linç edeceklerine adama ses etmezler…
Tavırlar hep olgundur münafık tavırlar yok,
Davranışlar temizdir düşüncesizlik de yok…
Adam sokakta kalmış imam, evine alır,
Yedirir ve içirir, ona banyo yaptırır…
Zavallı adamcağız, kız ile sohbet eder,
Namazlarını kılar, cami içinde gezer…
Bazen cami içinde bazen dışında yatar,
Deliyle ilgilenirler Rab, rızasıdır bunlar…
Burada mana farklı bu Rab’bin istediği,
Günümüzde mümkün mü Rab’bin bu isteği?
Bizde mümkün değildir bunlar, gerçek mümin,
Rab’bimizin yolunda, güvenilir ve emin…
Garibe kim yemek verir, kızıyla konuşturur?
Camide dolaştırır, böyle düşünce yoktur…
Sen bir bayana baksan hakaret işitirsin,
Herkes üstüne yürür, toplumdan itilirsin…
Deli görünümlüyse dayak dahi atarlar,
Kalbine hiç bakmazlar şahsına acımazlar…
Kendimizden biliriz biz, darbe yemekteyiz,
İltifatım hakaret biz adamdan değiliz…
Hanımefendi otur, deriz saldırı başlar,
Tipimizden olmalı şahsımı korumazlar…
Adam cinsiyiz, desek her çeşit küfür gelir,
Biz buna alışkınız çünkü itilmişizdir…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.10.2015 00:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!