Bir zerre cisime kondu nefesin,
Bir garip olursun doğduğun ilk gün.
Zamanla gelişir büyür bedenin,
Sen de seni, tanıyamazsın bebek.
Bilim açıklasın ağlayışını,
Senin hava ile ilk temasını.
Galiba hayatın acılarını,
Hissederek, ağlayacaksın bebek.
Can atıyorsun ya artık doğmaya,
Ateşle barutun tam ortasına.
Gün olurda bir gün sen doğduğuna,
Pişman olup, ağlama hep gül bebek.
Mutluluk ömrünce olur hep sanma,
Dertler çıkıverir omuzlarına.
Güzelliklerle kal oyna çocukça,
Dur öylece, büyüme sakın bebek!
(Konya; 01.03.1985)
İlhan ÇolakoğluKayıt Tarihi : 13.4.2009 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!