Ağlayan Asma Şiiri - Alper Kürük

Vaktiyle bir asma vardı
Küçücük kulübenin önünde.
Yeşildi,körpeydi önce...
Koruğunu mahalle çocukları çalardı.
Salkım salkım üzümlerini yiyen
Evdeki lâf anlamazlardı.

Her sene gittikçe azaldı
Yiyecekleri üzüm,
Birgün geldi vermez oldu
Artık bir yaprakcık bile...
Ana bir taraftan üzgün
Eksik oldu sofradan
Nefis yaprak sarması,
Vermediğinden şimdiye dek
Taze yaprağa para
Baba üzgün öte yandan.

Kestiler orasından,burasından...
Geçerken bir sabah baktım
Kesik yerlerinde su damlacıkları vardı
Sandım asma ağladı...