İbret verici sözlerimle avutuyorum bedenimi gecenin savunulmaz çemberinde
Sonra sabrımı sınıyorum,
Yastık ve yorganı atıyorum üzerime kederle
Gözlerimde hep hüzün, hep korku
Sorguya çekiyorum duvarları,
Hesap soruyorum yanık dilimle.
Hep karşılık bekliyorum soyut nesnelerden
Hep suskunlukla süslenir gülüşleri
Yoksul ağustos karanlığında…
Bense karanlıkta var olmanın doyurulmaz tadıyla
Var biliyorum sevmeleri, sevişmeleri
Var biliyorum yaşamayı
Yine haykırıyorum varlığımı karanlığa inat sözlerle
Hiç bir şey olmamış, yaşanmamış gibi
Yine dönüyor dünya kendi ekseninde…
Varetimi sunuyorum geceye nasırdan çatlak ellerimle
Sevdaya soruyorum aşk yolunda kaybettiğim aciz bedenimi
Karşılıksız sorular mı soruyorum?
Kimse mi anlamıyor beni?
Ağlayamıyorum çaresizliğimle…
Kayıt Tarihi : 30.7.2011 18:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!