Ağlayamazsın Şiiri - İsmail Hayal

Yüreği taş kesmiş kurumuş izan,
Bir öte âlemde kurulmuş mizan,
İhanet sarmalı çürümüş düzen,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.

Varlığı bilmemiş sefa sürmemiş,
Bir yetim yavruyu sevip sarmamış,
Aç susuz kalmamış yokluk görmemiş,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.

Evlad-ı ayalden kopmuş eşinden,
Kızılelma için koşmuş peşinden,
Bu vatan uğruna geçmiş başından,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.

Bir deli rüzgârda esmiş savrulmuş,
İbrahim narında yanmış kavrulmuş,
Bir küçük fiskeyle yere devrilmiş,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.

Ve oyuncak olmuş zalim elinde,
Dünyanın çilesi, yükü belinde,
Bembeyaz bir desen saçı telinde,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.

Millete tefrika bozgun girmeden,
Bu vatan uğruna canın vermeden,
Zalimin başını yere sermeden,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.

Hayaloğlu desin sen dinle sözüm,
Merhamet besbelli tek doğru çözüm.
Adalet olursa doğrulur özüm,

Sen ki ağlamazsan, anlayamazsın.
Sen ki anlamazsan, ağlayamazsın.