Doğduğumda açıktı gözlerim
ama görmüyordu
Herkes gibi bir yaşımda öğrendim
Elime aldığım ekmeği kemirmeyi
Aç kaldığımda ağlamayı,
doğduğumda biliyordum
Önce sürünmeyi, sonra emeklemeyi
Düşe kalka öğrendim yürümeyi
Koşmayı öğrendim sonra
Kaçmak için sıkıştığım da
Zıplamasını yetişemediğime
Ve tırmanmasını kavuşamadığıma
Çalmayı öğrendim aç kaldığımda
Kıskandım benden yükseğe çıkanı
Ve bazen tuzaklar kurdum ardından,
bencilce
adice
Nihayet ağlayamaz oldum büyüdüm diye
Ve en sonunda senle tanıştım
Sana da alıştım
Âşık oldum,
sevdim delice
senden de hayır yok
ama kural bu
hep böyle olacak
Kayıt Tarihi : 17.8.2011 04:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oktay Avcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/17/aglayamam-buyudum-ya.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!