özlüyorsun; neyi özlediğini bildiğini zannederek...
ve hızlı adımlarla ilerliyorsun sevdiğine,
yani sevdiğini sandığın bedene...
sarılıyorsun onsuz yapamayacağını da düşünüyorsun
üstelik sarılırken nefesin sandığın o ateşe...
çok geçmiyor kısa bir zaman diliminde,
anlıyorsun o ateşin seni kavurup erittiğini...
ağlamak geliyor içinden hayallerine,
onunla kurduğun tüm düşlere...
lanet edesin bile gelmiyor içinden,
onca acı yüklüyken o ufacık yüreğinde...
kimseyi sevmemem artık derken;
bir çif göz daha çıkıyor gözlerinin önüne...
herşey yeniden tazeleniyor,
acılar filizlenip yeşeriyor...
hazır ol yine ağlayacaksın
yüreğin boş kalmadığı sürece...
Kayıt Tarihi : 14.12.2009 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!