Ağlayacaksın Şiiri - Hüseyin Kara

Ağlayacaksın.
Değerini bilemediğin sevgiler için,
Kendini suçlayacaksın.
Koca bir boşluğa sitemini haykıracaksın
Ve sesine cevap alamayışına ağlayacaksın.
Rüzgârlar bile kurutamayacak gözyaşlarını.

Yaşamına son vermek isteyeceksin
Çünkü sancılı dönemler geçireceksin.
Ama cesaret bulamayacaksın kendinde.
Yaptığın yanlışlar için hayatı suçlamaya başlayacaksın.
Kelepçelenmiş duygularınla,
Oracıkta oturup ağlayacaksın.

Sitem edeceksin suya, toprağa
Haykıracaksın dağa taşa
Ve yaşlarını dökeceksin avuçlarına.
Tekmeler atacaksın içi boş kutulara.
Avazın çıktığı kadar bağıracaksın...
Ama sesinin boşlukta kayboluşuna oturup ağlayacaksın.

Evine gideceksin buruk yüreğinle.
Odanın bir köşesine çekileceksin
Ve yalnızlığa düştüğün için ağlayacaksın.
Dinmeyen yaşlarını silmekten soyulmaya başlayacak göz bebeklerin.
Hiç kimseye bir şey anlatamayacaksın.
Pes ettiğin için oturup ağlayacaksın.

O zaman ki düşüncelerini suçlayacaksın.
Ama zamanı geri getiremeyeceğini anlayacaksın.
Sinirlerinin bir balta gibi bilenişine tanıklık yapacaksın.
Ama mani olamayacaksın.
Deniz kenarında bir taşın üzerine oturup
Yaptığın yanlışlara ağlayacaksın.

Zaman gelecek unuttuğunu sanacaksın.
Hiç ummadığın bir zaman da karşına çıktığında
Önce şaşıracak sonra kızarmaya başlayacaksın.
Senin yaşattıklarını o da sana yaşatmaya başladı mı?
Yalnız olmadığın o zaman bile yalnızlığı oynamak zorunda kalacaksın.
Ve o gün yeniden ağlamaya başlayacaksın.

Kalemini eline alacaksın.
Onun yüreğinde kopan fırtınaları sana yazdığı gibi
Sende yüreğinde kopan fırtınaları ona yazmaya çalışacaksın.
Ama başarılı olamayacaksın.
Yaşadıklarını anlayacak,
Yaşattıkların için kendinden utanacaksın.

Sen, bir ömür ağlamaya mahkûm kalacaksın.