En azından gitme kal diyebilirdin
Ben giderken.
Bir tek kelimeydi istediğim oysa,
Yaşanmışlıkların anısına.
Ben en çok senli anları bıraktım
Ve yüreğimi bıraktım o dört duvara,
Yani sana...
Yaşa ve yaşat beni,
Eğer unutursan beni sende,
Bende seni yaşatamam.
Bir meçhuleydi gidişim,
Kal demeni hep bekledim.
En azından gitme kal diyebilirdin,
İki yabancı olsakta aynı çatı altında,
Ben yinede seni severdim...
Şimdi yürüyorum ıssızlığında
Gökyüzünde ki şimalle ay yanımda
Senin yüzün gibi beni aydınlatmakta.
Bir kuş uçuruyorum,
Bir kanadında sevgim
Diğerinde umutlarım var.
Bir sabah konarsa pencerenin ucuna,
Dokun ona, korkma.
Benim sıcaklığımı verecek sana.
Ve ürkek yürek atışını dinle, ismini duyacaksın.
Ve bir gün gelecek bir tanem,
Gidişimde bile seni çok sevdiğimi anlayacaksın.
Ağlayacaksın.......
Melankoli...02-06-2005..
Gürsel PalKayıt Tarihi : 23.1.2007 16:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!