Derdimden eriyen yüreğiminkokusunu;
Bir yağmur gibi rüzgarla göz yaşlarımı göndererek
Mezarını suladığım zaman filizlenen susamların
Güneşe dönerek aldığı ışıkla yaydığı kokunun
Yağmurla bütün kabristanı kaplayarak
Buram buram göğe yükseldiği zaman...
Yattığın yerden arşa bakıp aldığın feyz'le
İçindeki karartının yerini birer birer aydınlığa bıraktığı,
Ve bana yaptığın zulmün farkına vardığında...
Yüreğinde duyduğun hicran ile
Pişman olduğun kara yatağında...
Yani iş işten geçtikten sonra...
Sana olan sevgimin büyüklüğünü anlayacak,
Acı ve kederle hep ağlayacak,
Lakin bir daha ebediyyen
Seni benim kadar seveni bulamayacaksın.
İşte o gün gerçek ölümü tadacaksın.
Ve senin mezarına uğramadığımı,
Senin için el açıp yalvarmadığımı,
Senin adına Allah'a yakarmadığımı,
Ve senin adını anmadığımı duyduğunda,
Yani unutulduğunda...
Bir daha vurulacaksın,
Göz yaşın bitecek Kan Ağlayacaksın...
Kan Ağlayacaksın...
Kayıt Tarihi : 22.8.2006 00:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!