Ayrılığın acısı vurunca saçlarına,
Aynalar şahit olacak ağlayacaksın.
Dünyada kalınca yanlız başına,
Yalnızlığı öğrenecek ağlayacaksın.
Yaşamak hançer gibi yüreğinde,
Ecel gezinirken peşinde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
ağlamak şair kaderidir tebrikler
çok güzel ve derinden...
bir yumru gelip boğazına düğümleniyor insanın....
teşekkürler....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta