Ağlayacak Gibiyim Şiiri - Hüseyin Cihan

Yalnız gezen çaresizin biriyim
Dokunsalar ağlayacak gibiyim
Susuyorum kime ne söyleyeyim
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Korkuyorum zamansız yalnızlıktan
Gece doğan güneşe dokunmaktan
Bıktım artık kaderle boğuşmaktan
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Bende bir zamanlar birini sevdim
Ona karşılıksız ömrümü verdim
Yıldızları alıp yoluna serdim
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Düşünmedim sevmek benim neyime
Aldırmadı çığlığıma sesime
İhaneti bir kustu ki elime
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Kapattım kapımı kimse girmesin
Bu yıkık halimi kimse görmesin
Soğuk vücuduma kimse değmesin
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Ömür sazım ağıt çalıyor şimdi
Hayat ellerimden kayarak gitti
Düşlerim vakitsiz beni terk etti
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Canım yanar ağlasamda gülsemde
Acılara sırtımı çevirsemde
Kalmadı ki hiç bir dostum çevremde
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Gece buruk gece yalnız çaresiz
Koca dünyam kaldı şimdi kimsesiz
Bedenimde yaşayan ruhum bensiz
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Hayat senden bunaldıkca bunaldım
Satılırken pazarlarda uyandım
Yeter artık sana ne çok dayandım
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Gözlerim yüzümden firar ederken
Yok olan yarınım umut dilerken
İçimi kağıda böyle dökerken
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Ey nefes sende git gönlüme girme
Nasıl dertlerim var bilmezsen bilme
Hem çok soğuk hem sancılı tenime
Dokunsalar ağlayacak gibiyim

Zaman dursun artık dönmesin dünya
Yalan hayat başlı başına rüya
Ne diyeyim bende yaşadım güya
Dokunsalar ağlayacak gibiyim