tükenişlerin son halleri bu haller,
eriyorum mum misali,söndüren bir rüzgar yok,
çaresiz dualarda göğe açılır bu eller,
derdim içimde,efkarım başımda,avuntum yok.
baltalanmış ağaç misali dökülür yapraklarım,
mevsim bahar çiçeğim yok,kuru dallarım,
ben yalnız ve kırık bir fotoğrafım,
çiğnediler ağladım,unuttular ağladım.
bu günü yaşayan mı var,
ben yarınları düşlemeye kalkacağım,
her an olduğu gibi yine,
yine ben ağlayacağım,..
Kayıt Tarihi : 11.8.2009 11:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!