Ağlattın Şiiri - Yarım Kalandua

Ağlattın
Usulca ağlıyorum.
Sessizleşti dünyam.
Daha bir karanlıga büründü gökyüzü.
Çığlıklarım.çırpınışlarım.
Gözyaşlarım tükendi.
Ağlarken yaş damlamıyor gözlerimden.
Sebepsizce değil.
Sessizce ağlıyorum
Ne görenim var.
Nede yaramı sarmaya çalışanım.
Sen gittinya.susdu dilim.
Tutmadı elim.
Yürüyemez oldu bacaklarım.
Ne sesim ulaştı sana.
Nede özlemim.
Öylece tükenişini izliyorum hayallerimin.
Bir bir yıkıldığını görüyorum umutlarımın.
Senli düşlediğim hayat kayıp gidiyor ellerimden
......
Usulca ağlamayı öğrendim.
Ne bakipta hülyalara daldığım gözlerin.
Nede başımı yaslayıpta. huzur bulduğum omzun var.
Ellerimi gökyüzüne açıp.
Sessiz hıçkırıklarla bir tek seni diledim.
Dilimde ismin yüreğimdeki YARIMKALANDUA'M
Sensizliğin acısındayken umutsuzca süzüldü yanaklarimdan yaşlar.
......
Yine karanlık çöküyor.
Ve ben yine ağlıyorum.
Ne dost dediklerim var.
Nede can bildiklerim.
Yar dediğimse başka denize çoktan yelken açmış.
Ne ona anlatabiliyorum acımı
Nede can dediklerime.
Çaresizliğime bir RABBİM
Birde karanlığa akıp giden gözyaşlarım şahit.
Sana yalvarıyorum.
YARIMKALANDUA'larımın tek noktası olmaktan vazgeç...
Şiir:
@YARIMKALANDUA