Ağlatma içimdeki çocuğu Şiiri - Nuri Can

Gel…
üşüyorum
buralar çok soğuk
seni düşünüyorum
penceremde mehtabın yanakları ıslak
mevsim kışa dönüşmeden
kar yağmadan gönül çiçeğime
gel dokun yüreğime
dinsin bu sızı
bükme boynumu
unutup gitme
göğümün yıldızı

say ki, minnacık bir serçeyim
sevgi toplamışım dal dal
umudumu süslemişim baharlara
beklemişim bir ömür
gel yakala yüreğimden
kırma kanatlarımı
incitme
bırakıp gitme

dağ gibi oturmuşsun içime
gel okşa saçlarımı
göksüne düşsün başım
koynuna al sarıl bir ömür
bırakma beni bir kıyıda
dönme sırtını sevdama
acılı rüzgarlara verme
dolama saçlarımı dikenlere
incitme
bırakıp gitme
çok sevdim seni

gel
geceler ayaz
yorgan yap sevgini
ört üzerime
ısıt beni
bir yaz meltemi ol
es bağrıma ılık ılık
soluğuma rüzgar
gönlüme bahar
sabahıma doğ güneş gibi
gitme
terketme
verme acı rüzgarlara kalbimi
dolama saçlarımı dikenlere
yokluğunla
ağlatma içimdeki çocuğu

gel
çok özledim seni
gel üzme beni
birlikte ağlayalım, gülelim
gözyaşımızı birlikte silelim
birlikte kucaklayalım hayatı

gel
gelişin çiçek bayramı olsun
gülüşün bahar seyranı
nefesini nefesime ver
gülüşünü sesime ser
kalksın aramızda dağlar, denizler
ayırmasın hiç bir güç bizi
gel
bekletme beni

Turnalar terk etmeden yurdumu
gel sür saçlarını yaralarıma
yeter bu üşümüşlük
dönme sevdama sırtını
acı rüzgarlara verme
dolama saçlarımı dikenlere
incitme
bırakıp gitme
bırak tutunayım eteklerine
ağlatma içimdeki çocuğu

Nuri Can 1990
www.nurican.com