Ağlatma Beni Şiiri - Arif Sarica

Ilık bir eylül akşamındayım Gözlerim dalgın ağlamaklıyım Önümde mesafeler uzuyor upuzun Seni bu uzaklıklar ardında kaybediyorum Ve bu kaybın acısıyla kahrolup Durup durup ağlıyorum Bin bir hatıra geçiyor gözlerimden
Ellerimde hissediyorum sıcaklığını
Bir otobüs durağı
Yığın yığın insanlar,
Kimi gülen kimi ağlayan kalabalık
Ardından acı bir düdük sesi
Çın çın kulaklarımda
Bu sesle yitirdim mutluluğumu
Ve bu sesle yitirdim
Sonra gözlerime dalan buğulu, gözlerinle, hayalin
Durup durup ağlıyorum
Yaşlarım göz pınarlarımda kuruyor
Değişen her şeyde eskiyi arıyor insan
Şimdi senden kalan bir yığın anı arasında
Yitirdim mutluluğu arıyorum
İçimde yalnızlığın acısı
Gözlerimde mutlu günlerin hayali
Durup durup ağlıyor ağlıyorum