AĞLATMA BENi Şiiri - Ahmet Bal

AĞLATMA BENİ

EY BAKMALARA DOYAMADIĞIM YAR
BURDA HASRETİNLE ÇAĞLATMA BENİ
ELA GÖZLÜ SEVDİĞİM,AZAR AZAR
HEM GÜLDÜRÜP,HEMDE AĞLATMA BENİ

UMUTLARIMA HERGÜN KAR YAĞARKEN
SANKİ GÜNEŞ TANYERİNDEN AĞARKEN
BURADA HAYALLERİM SENSİZ DOĞARKEN
KOLLARIMI KESİP,BAĞLATMA BENİ

TÜM İNSANLAR BURADA EL OLMUŞKEN
AKAN GÖZYAŞIM SANKİ SEL OLMUŞKEN
GARİP GÖNLÜM ÖZLEMDEN DEL OLMUŞKEN
BİRDE SEN AĞLATIP,KAHRETME BENİ

GÜÇLÜ GÜÇSÜZÜN BOYNUNU EZERKEN
BAŞA DÖNERSİN BURAYI ÇÖZERKEN
ELİN OĞLU HİÇ DURMADAN ÜZERKEN
BİRDE SEN KIRIPTA İNCİLTME BENİ

KİMSE KİMSENİN DERDİNİ ANLAMAZ
KİMSE KİMSENİN LAFINI DİNLEMEZ
ORADA HİÇ YÜREĞİNMİ SIZLAMAZ
BEN BURDA ÖLSEM DERTETME BENİ

AHMET BAL
02.03.04 SALI DENİZLİ TUGAY
[email protected]