Ağlatma ! Şiiri - Zaimli

AĞLATMA!

Gülmedim heç Ağlatma meni
ağlatma ay kader meni ağlatma,
Biraz ömür ki,hüzün idi her demi
Onuda dert ile geri adın ağlatma meni
kime güvenip döndümse dalımı,
Gizlice daldan kestiler budağımı
Dost bağına haram ettiler,meramımı ağlatma
yorgun argın düşen elimi ayağımı gırdın
Ağlatma yeter ay kader ağlatma artık meni
Günlerimin son demidi
Ağlatmayacağına yemin et indi
çek elini yeter ağlatma meni
Haz almadım bu yalan dünyanın
lezzetinden ekşi tadından
Ağlatma meni ay kaderim
Heç olmazsa teneşirimin ardından
Gülüm bağımda soldu,men yoh olmuşam
"gülüm",gül demeye gorğar olmuşam
Ağlatma ağrın alım meni,yalnızam
Kahır yolunda yürüyüf yorulmuşam
Gülmedim heç Ağlatma ağlatma meni
ay kader meni ağlatma,ağlatma meni
Biraz ömür verdin çoğunu
dert ile geri adın ağlatma meni
Bundan geri versen elime istemem
bütün mutluluğu nağeyrim ağlatma
Yoh olmuşam dalımda,ağlatma meni
ahır encamında sararıp da solmuşam.
Nolur yeter ağlatma meni
(Antoloji.com.zaimli)