İnsan yaşadıklarını kabullenip koysa da bir tarafa,
Yalnızlığa mahkum ettiği en güzel yılları,
Emekleriyle suladığı kurumuş dalları,
Yüreğine biriktirdiği hasarlı umutları ağlatır özünü.
İnsan olacağı varmış oldu demeyi öğrenir de,
Sırtında taşıdığı yorgunlukları,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta