Ağlatan Gülmezmiş Şiiri - Ünal Çoban

Yine dertlendim; Dert ağlatır, aşık söyletir.,
Bilsem de,”Ağacı kurt, insanı dert öldürür”
Dileyen Leylasını da bulur Mevlası nı da,
Ben, bende kendimi bulamadım da.

Ayrılık oldu, ateş düştüğü yeri yaktı,
Arkadaş, komşu bana, sana nasıl baktı.
Dert derdi açtı, güllerin diken oldu battı.
Ağlatan gülmezmiş, inanmasan da.

Ecel gelmişse birine, baş ağrısı bahane,
Diyorsan; Aşkımdan öleceksen bana ne.
Ağlayanın malı, gülene hayır etmez.
Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste.

Diyorsan; azıcık aşım, ağrısız başım,
Acı patlıcanı kırağı çalmaz, arkadaşım.
Can çıkmayınca huy çıkmaz, gardaşım
Ünal da der ki; Canımsın, cananım yoldaşım,

15.10.2008