Ağlatan değil ağlatılan oldum hep hayatta. Onlar anlattı ben ağladım. Onlar gitti ben ağladım. Onlar üzdü ben ağladım. Ben kimse üzülmesin kimse kırılmasın diye uğraşırken her defasında paramparça buldum kendimi. En çok da sevdiğim, güvendiğim insanlardan kazık yediğim gün parçalandım. Öldüm. Sonra katil oldum. Güvenimi katlettim. Çünkü saf olduğum için, iyi kalpli olduğum için yüzüme gülenlere güvendim. Ana yüreği derler ya; ana bile çocuğunu sokağa atıp gidebiliyorsa, bana insanlara güvenmekten bahsetmeyin. Çünkü güven denilen şey insanın uydurduğu saçmalıktan ibaret değildir.
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
