Aşkın büyüklüğünü,hiçe saymaya başladım,
Ne oldu bana böyle değildim ben.
Benim için çarpan o kalpleri umursamamaya başladım.
Nerdeyim,
Neyapmaktayım,
Ne yapmaya çalışmaktayım bilimiyorum...
Mutlu etmek için sarfettiğim her kelime,
Ayrı bir gözyaşına sebep oluyor.
Ne yaptıysam
Elimden ne geldiyse...
Birilerini mutlu etmek içindi.
Ama farkında olmadan,
Benim için kurulan kaleleri feth etmek yerine onları yıktım.
Kalpsizliğin esirimi olacağım hep böyle?
Benim için akan gözyaşlarını nasıl yanaklardan sileceğim?
O ağlayan gözlere nasıl,nasıl tebessüm yükleyeceğim...
Herkes gibi çaresizliğin çaresizi olmuşum bende.
Birtürlü çözüm yolu bulamadım.
Anladım ki aşka dair hiç bişey bilmiyorum.
Ama şunu öğrendim ki! ! !
Bende AĞLATAN'lardan birisi olmuşum...
Kayıt Tarihi : 20.11.2007 13:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Karakülah](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/20/aglatan-3.jpg)
ağlayanlardan da olmanı istemim.
Sevgiyle kalınız.
TÜM YORUMLAR (1)