Yüksekçe bir yerde,o güzelim antik çeşmenin yanına geldiğimde,geriye doğru dönüp baktım..Hava oldukça soğuktu, Tepeler aşağıya doğru alçalarak ovaya inmekteydi..Buradan sislenmiş ova, çok farklı ve hoş görünüyordu.. Hemen aşağıda, tam ortasından geçen yoldan geçerek bulunduğumuz yere geldiğimiz,Ağlasun evlerinin kiremitleri görülmekteydi..Elimi mimarisine hayran olduğum çeşmenin önündeki sararmış uzun mermer yalağın içine daldırdım..Binlerce yılın ağırlığını duydum elimde..Buz gibiydi su..Ağlasun’un Sagalassosu,
Kendisiyle pek ilgilenmeyen Ağlasun’a dargın gibiydi..Sagalassos,Ağlasun’u pek ilgilendirmiyordu yalnızca sırtında taşıyordu sanki tüm tarihinden sormluymuş gibi..Orada durduğu ve ayağa kalktığı dirildiği sürece de bu değişmeyecekti..
Ağlasun kabul etmese de binlerce yıllık gerçek buydu..
Sağalassos,Ağlasun un şimdi toprak altında yatan,
Dirilmeye,ayağa kalkmaya çalışan kendinden binlerce yıl daha yaşlı
Kardeşiydi..
Tamamını Oku
